مراقبات اخلاق توحیدی (جلد دوم)

شخصِ مراقِب باید دائماً نسبت به خود ترقّب داشته باشد. یعنی کشیک نفس را بکشد. انسانِ مراقِب، دائماً در حال کنترل نفس خود در همه مراتب و همه اوقات است؛ و تفاوت سالک با سایرین در همه مراتب مراقبات از همین جهت است؛ یعنی دیگران تنها در مواجهه با گناه مراقب نفس خود هستند و کشیک نفس را در اوقات خاصی از شبانهروز انجام میدهند اما سالک در همه اوقات مراقب نفس خود است؛ همانند مادری مهربان که نه فقط در هنگام مواجهه با خطر مراقب فرزند خود است، بلکه در همه لحظات مراقب خطرات احتمالی است که فرزند را تهدید می کند.مؤمن نباید نفس خود را رها کند تا هرچه خواست، انجام دهد؛ او باید مراقب ذرهذره خوراک جسم و فکر و قلبش باشد؛ در همینرابطه، علامه بحرالعلوم؟ره؟ میفرماید: «مراقبه عبارت است از متوجه و ملتفت خود بودن در جمیع احوال، تا از آنچه بدان عازم شده و عهد کرده، تخلف نکند». به بیان علامه طباطبایی: ، چنین مراقبهای عامل رشد و ترقی است تا جایی که همانگونه که رب دائما ناظر و مراقب عبد است، عبد نیز نظارهگر رب خود باشد و لحظهای او را فراموش نکند. آخرین توصیه ایشان در لحظات پایانی عمر شریفشان به شاگرد خاص خود (آیتالله سعادتپرور ره) این بود: مراقبه، مراقبه، مراقبه!