شعله طور

شعله طور طـرح آمـوزش معـارف قرآنـی روشـی اسـت فعـال و تمریـن انـس مســتقیم بــا قــرآن کــه روش و رویکــرد ســاختار و محتــوای آن برگرفتــه از هدایــت و بیانــات و روش تفســیری امام خمینــی(ره) و علامه طباطبایــی(ره) در تفســیر شــریف المیــزان اســت.

قرآن‌آمــوزان بعــد از طــی مرحلــۀ روخوانــی و قرائــت و در ادامــه انــس بــا قــرآن، معمــولاً وارد مرحلــۀ حفــظ یــا آشــنایی بــا مفاهیــم آیــات الهــی می‌شــوند.

در ایــن مســیر، چــون راهــی دچـار ابهـام و احیانـا طولانی پیـش پـای خـود می‌بیننـد، غالبـاً اضطــراب دربــارۀ ادامــۀ کار قرآنــی می‌گردنــد؛ زیــرا از یک‌ســو خـود را در برابـر دریـای بی کـران قـرآن می‌بیننـد کـه نمی‌داننـد از کدامیــن نقطــه شــروع کننــد و از ســوی دیگــر نمی‌داننــد کــه اگــر همــۀ آیــات قــرآن را حفــظ کننــد و معانــی آنهــا را بداننــد آیــا کار تمام است یا آنکه اساساً بایــد از نقطــۀ دیگــری شــروع کننــد.

لــذا اضطــراب نفهمیــدن یــا بد فهمیــدن بزرگتریــن میــراث دینی‌شــان -قــرآن- آنهــا را آزار می‌دهــد.

چنانکــه دانســتیم ســرمایۀ عطــش گرایــش بــه قــرآن از دوره‌هــای قبــل در فرزندانمــان وجــود دارد، مــا تنهــا بایــد راه آشــنایی صحیــح بــا معــارف قــرآن را بــرای آنــان ترســیم کنیــم، تــا هرکــس بنــا بــر تخصص و اسـتعداد علمی‌ای که دارد بهرۀ خود را از قرآن ببرد.

بنــای اصلــی در طــر ح شــعلە طور، بهره‌منــدی از همــۀ تجربیــات طرح‌هــای آمــوزش مفاهیــم قــرآن و اســتفاده از نقــاط قــوت و ابتــکارات آنهاســت. عـلاوه بــر آن در کتاب شعله طور ســعی شــده از همــۀ مهارت‌هــای فرا گیــری (شــنیداری، دیــداری و گفتــاری) در بهره‌گیــری حدا کثــری از همــۀ قــوای ظاهــری انســان در آمـوزش و حفـظ آیـات اسـتفادۀ کامـل شـود.